Podstawą porównania dwóch fragmentów „ Pieśń o Rolandzie” oraz „ Legenda o świętym Aleksym” jest scena śmierci obydwu bohaterów. "Legenda o św. Aleksym" pokazuje ascezę jako rzecz heroiczną, godną do naśladowania.Język utworu Legenda zawiera wiele wyrazów i zwrotów dziś już nieużywanych, które nazywamy archaizmami językowymi. W zależności od tego, w jakim dziele językoznawstwa zaszły zmiany, wyróżniamy następujące rodzaje archaizmów: leksykalne (leksyka to zasób wszystkich słów w danym języku), np.: rucho – odzież; ondzie – tam; a ponieważ te słowa już w języku polskim nie funkcjonują, dlatego nazywamy je archaizmami leksykalnymi;fleksyjne (fleksja to dział językoznawstwa zajmujący się odmiana wyrazów), np.: raczy – racz; karmi – karm;fonetyczne (fonetyka to dział językoznawstwa, zajmujący się brzmieniem i sposobem wymawiania wyrazów), np.: zwon – dzwon; barzo – bardzo;składniowe (składnia to dział językoznawstwa, zajmujący się budową wypowiedzeń), np.: w lepsze czasy przygodził – nadawał się do czegoś lepszego;semantyczne (semantyka to dział językoznawstwa, zajmujący się znaczeniem wyrazów), np.: dziać – dawać imię; panosza – giermek; Gatunek literacki Legenda to średniowieczny gatunek epicki pisany prozą lub wierszem. To utwór hagiograficzny (hagiografia – żywotopisarstwo świętych) opisujący pełne męki i cudów życie świętych. Każda legenda hagiograficzna miała określona budowę: prolog – wypowiedź autora wyjaśniająca cel opisywania życia bohatera;opis narodzin świętego;cudowne dzieciństwo;doskonalenie cnót w miarę wzrastania;małżeństwo, z ulubionym motywem ślubów czystości;ucieczka z domu (opisy cudownych zdolności świętego i nadprzyrodzone zjawiska);znoszenie prześladowań;świątobliwe życie;śmierć, której towarzyszą różne cuda;czasem dodawano informacje o cudach wokół relikwii (w legendzie o Aleksym tego zabrakło) Dzieła propagujące wzorce osobowe nazywają się utworami parenetycznymi. Interpretatorów tekstów o świętych nazywamy egzegetami.Wszak nigdy nie wyrzekł własnemu ojcu złego słowa za posiadanie wielkiego majątku, a sama „Legenda o św. Aleksym” pokazuje możliwość obdarowywania nim najbiedniejszych. Mistrz średniowiecznego umartwienia chciał jednak ugruntować swoje zbawienie, skrajnie dążyć do Nieba.Aleksym - Sciaga.pl. Legenda o św. Aleksym. Aleksy w wieku 24 lat ożenił się, w noc poślubną pozostawił swoją młodą żonę w dziewictwie i poszedł za Bogiem. Rozdał cały swój majątek i przybrał szaty nędzarza. Podróżował, za jego życia dokonały się liczne cuda, np.: Matka Boska zeszła z obrazu i za sprawą klucznika
Bogurodzica i Lament świętokrzyski - analiza porównawcza. Poleca: 89/100 % użytkowników, liczba głosów: 329. Każdy z utworów odwołuje się do innego obrazu Maryi, zakorzenionego w średniowiecznej kulturze i malarstwie. Bogurodzica odwołuje się do motywu Deesis, Lament zaś przywołuje na myśl motyw Mater Dolorosa – matki
Legenda o św. Aleksym (fragmenty) kto jest podmiotem lirycznym w wierszu . Kto jest adresatem i co nam ten fragment przemawia Proszę was o pomoc
Legenda o świętym Aleksym - tekst. Ach, Krolu wieliki nasz, Coż Ci dzieją Maszyjasz, Przydaj rozumu k mej rzeczy, Me sierce bostwem obleczy, Raczy mię mych grzechow pozbawić, Bych mogł o Twych świętych prawić: Żywot jednego świętego, Coż miłował Boga swego.
